त्यो एक पट्टी बुद्धलेव मूर्ति ।
हाँसीरहेृको हेरदा छ स्फूर्ति ।।
शान्तिका दूत बुद्ध देव जान ।
उपदेश उनको अति राम्रो मान ।। १ ।।
त्यो एक मन्दिर शिब गौरीको हो ।
मन्दिर खडा चो अनि कृष्णजी को ।।
बन्दै गए त्याँ साल भारी वन्मा ।।
अवसर मिल्यो बर्णन गर्न मन्मा ।। २ ।
श्रीकृष्ण राधा कति राम्रो मूर्ति ।
स्थापित भई त्याहा हुन गो निकिर्ति ।।
हे भक्तजन हो ! दिनहुँ गएर ।
दशृन गरौ हामी सव मिलेर ।। ३ ।।
यो भन्दा ठूलो अरु के छ हेर ।
बन्दै गरुन मन्दिर अन्य धेर ।।
जिवन छ अस्थिर कर्म गर्नु स्थिर ।।
झुकि रहु रातदिन मूर्ति निर ।। ४ ।।
श्रीकृष्ण राधा हसीलो मूहार ।
युगल शरीरको लिऊ है सहार ।।
रधा सखी जहा छन् कृष्ण त्यहा ।
बस्छन् सदा एक भई मन्दिरै महाँ ।। ५ ।।
आर्थिक सुदृढ कारण ले नि गर्दा ।
त्यो धर्मशाला कति राम्रो हर्दा ।।
आई बसेका सब साधु सन्त ।
श्रद्धालु भक्तहरुको भिडन्त ।। ६ ।।
वरीपरी आटवीको छहारी ।
कुइली र चातक खेल्छन जुहारी ।।
केकाहरु नाच्दछन् आई त्यहाँ ।
श्रीकृष्ण राधा रहन्छन् नि जाहाँ ।। ७ ।।
बकुल चम्पा फूलहरु धन्य ।
फूलिरहेका परितः सुरम्य ।।
बास्नामय युक्त छ त्यो नि ठाँउ ।
भजन र कीर्तन दिनहुँ नि गाँउ ।। ८ ।।
माधुर्य रुपं करममा छ बंशी ।
हरीणहरु हेर्दछन् तम्सी तम्सी ।।
ती भक्तप्रेमी जनहेरु आई ।
नाचगान गर्न खुशी भै रमाई ।। ९ ।।
हे धन्य भूम तिमी भाग्यमानी ।
लियौं नि काखमा रमणीय ठानी ।।
त्यो स्वच्छ हावा सरर चलेको ।
बासन्ति बास्ना मगमग भएको ।। १० ।।
यौ दैवी सम्पत्ति भनी गनिन्छ ।
शास्त्रादिको मत पनि यै बुिझन्छ ।।
इन्द्रिय मनको बिकृति हटाई ।
अध्यात्म निष्ठा भई भाव जगाई ।। ११ ।।
जति म लेख्छु उति टुङ्गिदैन ।
मन बुद्धि चित्त किन बाँधिदैन ।।
इच्छा प्रकट भोर बयान गर्न ।
छोड्यो कलम लेखनलाई सर्न ।। १२ ।।
यो बाणि जीवन नर देह चोला ।
गन्तब्य स्थान कता तिर होला ।।
संयोग बियोग नीवन छ चक्र ।
आखिरमा मन्दिरमा शान्ति पक्र ।। १३ ।।
